Ασπασία Καλαϊτζόγλου, του Χρυσοστόμου και της Μυρσίνης, έτος γέννησης: 1949, τόπος γέννησης: Τρίκερι, τόπος κατοικίας: Νέα Ιωνία, Καλλιπόλεως 17.

Γεννήθηκα στο νησί Τρίκερι το 1949, από μάνα εξόριστη. Ήταν από εκείνες που μαζέψανε «προληπτικά» το ’48 και τις στείλανε στο νησί, έγκυος, με την κοιλιά στο στόμα. Μέσα στο μοναστήρι της Παναγιάς, στην αυλή, πάνω στο λασπωμένο χώμα, είχανε στήσει μεγάλες αμερικάνικες σκηνές κι εκεί στοίβαξαν δεκάδες γυναίκες, πολλές με μωρά και παιδιά. Για μαγείρεμα και λουτρό χρησιμοποιούσαν τα ισόγεια των κελιών, ούτε πόρτες είχαν ούτε παράθυρα. Νερό από πηγάδια, στεγνωμένα από τον πολύ κόσμο που είχαν μαζέψει…

Εκεί, μέσα σε μια σκηνή, με γέννησε η μάνα μου μια κρύα μέρα του χειμώνα του ’49. Μέσα σε μια τρύπια σκηνή, που πλημμύριζε με νερά και λάσπες… παιδί της τύχης και του καημού. Τη βοήθησαν οι άλλες γυναίκες, κουβαλούσανε νερό, καθαρές πετσέτες. Οι γυναίκες εκεί ήταν ενωμένες, γι’ αυτό αντέξανε! Η Διοίκηση ήταν αυταρχική, είχε στόχο να τις αχρηστέψει, να τους σπάσει το ηθικό. Θέλανε και να εξευτελίσουν στα μάτια τους τον αγώνα των δικών τους ανθρώπων πάνω στο βουνό, να τις λυγίσουν για να υπογράψουν. Για το μεταπολεμικό καθεστώς δεν ήμασταν μόνο αριστερές, ήμασταν και προσφυγίνες, δυο φορές μιάσματα!

Επινοημένη μαρτυρία με βάση ιστορικά στοιχεία για τις εξόριστες στο Τρίκερι