ΜΠΑΝΙΑ - ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
Λύνοντας τους κάβους...
Εικόνες της πόλης από τη θάλασσα
Έξω από το φρούριο ή την τούρκικη πόλη, της οποίας οι πόρτες κλείνουν κάθε βράδυ, κοντά στη θάλασσα απλώνεται μια μικρή ελληνική συνοικία, αποτελούμενη από δρόμους στρεβλούς και βρώμικους, όπου υπάρχουν καφενεία και φτωχομάγαζα. Εδώ ήταν κάποτε όλη κι όλη η πόλη ή το Κάστρο, όπως το ονομάζουν οι Ρωμιοί. Αλλά εδώ και μερικά χρόνια έχουνε χτίσει ανατολικά του Κάστρου σπίτια με όμορφο παρουσιαστικό, μαγαζιά και μεγάλες αποθήκες, που σχηματίζουν ένα μακρύ δρόμο στην παραλία. Αυτή η καινούργια συνοικία ονομάζεται «Μαγαζεία».
Περιηγητής Mezieres, 1850
(από κείμενο του Κώστα Λιάπη)
Το Πήλιο / Το ‘μαγικό βουνό’ με τα μάτια των περιηγητών
Από τα 24 χωριά του Πηλίου κανένα δεν έχει αυτάρκεια σε σιτάρι, εκτός από την Αργαλαστή, το Νεοχώρι και τα Λεχώνια. Ολόκληρο όμως το κάτω τμήμα της χερσονήσου παράγει άφθονο κρασί, μετάξι, λάδι, βαμπάκι, όσπρια, πορτοκάλια, φρούτα και όλα τα ποικίλα προϊόντα του θαλασσινού κλίματος της Ελλάδας. Όσα χωριά βρίσκονται πιο ψηλά περιορίζονται σε μετάξι, κρασί, μέλι και κηπευτικά προϊόντα, ενώ κανένα από αυτά δεν έχει πολλά κοπάδια με πρόβατα ή αγελάδες.
William Leake, Ταξίδι στη Θεσσαλία του 1809-1810
(μτφρ. Βασίλης Αργυρούλης)
