ΚΙΤΡΙΝΗ ΑΠΟΘΗΚΗ, ελευθερώνοντας τη μνήμη

​

 

Πρόκειται για μια εικαστική δράση – performance εμπνευσμένη από αρχειακό υλικό για τον κατοχικό Βόλο και την Κίτρινη Αποθήκη, με τη συμμετοχή παιδιών και νέων.

Η Κίτρινη Αποθήκη, εμβληματικό κτήριο του Μεσοπολέμου, καπναποθήκη τις δεκαετίες 1920 και 1930  (‘American Tobacco Company of the Orient’), χρησιμοποιήθηκε στη διάρκεια της Κατοχής ως χώρος εγκλεισμού, βασανισμού και εκτέλεσης Ελλήνων πατριωτών και αγωνιστών της Αντίστασης, τόσο από τους Γερμανούς κατακτητές όσο και από τους ντόπιους, δωσίλογους συνεργάτες τους. Η    παρουσία της στοιχειώνει τους ανθρώπους αυτής της πόλης ακόμα και μετά από δεκαετίες. Αυτός ο σημαντικός μνημονικός τόπος του Βόλου προβάλλεται και ‘μετακενώνεται’ στους νέους της πόλης, σε μια πρωτότυπη καλλιτεχνική παρέμβαση στον χώρο, πριν από την αναμενόμενη ανάπλαση του διατηρητέου κτηρίου.

Την ιδέα και την καλλιτεχνική επιμέλεια της εικαστικής δράσης είχε η εικαστικός και ζωγράφος Μαρία-Ανδρομάχη Χατζηνικολάου. Την έρευνα αρχείου, τη σύνθεση και επιμέλεια των κειμένων της δράσης η φιλόλογος, θεατρολόγος, αρχειονόμος ΓΑΚ Αγγελική Νικολάου, τη μουσική επιμέλεια-σύνθεση ο συνθέτης Κωστής Δρυγιανάκης και την επιμέλεια των κειμένων του καλλιτεχνικού γεγονότος η ιστορικός τέχνης Μάγδα Κουμπαρέλου, όλοι μέλη της Ομάδας Προφορικής Ιστορίας Βόλου (ΟΠΙΒΟ).

Το συνολικό έργο περιλάμβανε προβολή video πάνω στον τοίχο της Αποθήκης, με παράλληλη δράση στον δρόμο με κίνηση και λόγο από νέους και  παιδιά,  βασισμένη σε αρχειακό υλικό. Για πρώτη φορά ακούστηκαν στον δημόσιο χώρο μαρτυρίες ανθρώπων που βίωσαν τον πόνο και τον εγκλεισμό μέσα στην Κίτρινη Αποθήκη, ενώ το αφαιρετικό ηχητικό πλαίσιο της δράσης ανασυνθέτει την εποχή και συμβάλλει στον αναστοχασμό.

Με το έργο αυτό το κτήριο απέκτησε ενέργεια, έγινε το ίδιο πρόσωπο, το οποίο πασχίζει να ακουστεί στην κοινότητα, να ενεργοποιήσει την ατομική και τη συλλογική μνήμη, να απαλύνει το τραύμα. Μέσα από την καλλιτεχνική πράξη ως βιωματική προσέγγιση στην ιστορία του χώρου, οι νέοι έμαθαν, ενεργοποίσαν τη μνήμη και στη συνέχεια την παρέδωσαν στους συνομηλίκους τους, στη συνοικία και στην πόλη ευρύτερα, προτρέποντάς τους να μην ξεχάσουν.

Στη δράση συμμετείχαν παιδιά από τη θεατρική ομάδα της Ένωσης Γονέων, καθώς και έφηβοι και νέοι.

 Η εκδήλωση πραγματοποιείθηκε με την υποστήριξη του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

​